Ίσως μια από τις πιο τολμηρές, αλλά απόλυτα επιτυχημένες, εκφράσεις της ποικιλίας Σαββατιανό, σε μια προσέγγιση που εξερευνά στα άκρα τις φανταστικές δυνατότητες του σταφυλιού του Αττικού αμπελώνα. Το κρασί διακρίνεται για το μέτριο χρυσαφί χρώμα του, λόγω της επαφής με τις φλούδες αλλά και της παλαίωσης του κρασιού, ενώ η μύτη είναι κατακλυσμική με μελωμένα βερύκοκα, φλούδα πορτοκαλιού, ψίχα μανταρίνι και καβουρντισμένους ξηρούς καρπούς και φρυγανισμένο ψωμί. Ώριμο, με γευστικό βάθος και δύναμη στο στόμα, εξωτικά πικάντικος χαρακτήρας αλλά και απέραντη φρεσκάδα. Μάκρος και ισορροπία σε ένα κρασί που λέει πολλά με την ιδιαιτερότητά του. Ένα Σαββατιανό με γηγενείς ζύμες και φιλοσοφία ελαχίστων παρεμβάσεων.